Tiens, hoe zou het nog zijn met Didier Lamkel Zé (28)? Niet zo goed, blijkbaar. De Kameroense aanvaller trekt de lijn van de afgelopen jaren door bij STVV en staat ook in Limburg alweer op vertrekken. Au revoir en tot ziens.

Tien clubs op nog geen vijf jaar tijd. En ook in het doorgaans gemoedelijke Sint-Truiden heeft Lamkel Zé zich intussen zo goed als onmogelijk gemaakt. De kans dat hij aan tien wedstrijden voor de Limburgers komt? Die is heel klein. Zijn houdbaarheidsdatum alweer na een paar maanden overschreden.

Hij omschreef zichzelf een paar jaar geleden als “een bad boy”. Om er aan toe te voegen: “Maar zij die me kennen zullen enkel goed over me spreken. Mijn karakter is mijn karakter.” En dat karakter is speciaal. Vooral in zijn Antwerp-periode waren de voorbeelden legio.

Lamkel Zé kwam niet opdagen voor training, Lamkel Zé onderging een haartransplantatie en mocht een paar dagen niet trainen, Lamkel Zé droeg een truitje van Anderlecht bij aankomst op de Bosuil en flirtte openlijk met de fans van paars-wit op sociale media, Lamkel Zé schreef zijn naam op de muur van de kleedkamer,… Alles wat hij deed was naar eigen zeggen “met een reden”. Een paar misgelopen transfers en het feit dat hij door toenmalig trainer Ivan Leko naar de beloften gestuurd werd bijvoorbeeld.

Maar ook bij Kortrijk viel hij destijds vooral extrasportief op. Hij werd er om disciplinaire redenen – Lamkel Zé kwam meermaals te laat – geweerd uit de selectie. In Kortrijk waren ze uiteindelijk blij dat ze twee jaar geleden van de Kameroense spits verlost werden. Het was met andere woorden niet zonder risico dat STVV hem begin januari naar Stayen haalde. Ze kenden zijn kwaliteiten – Lamkel Zé scoorde vier keer in negen wedstrijden voor de Limburgers -, maar evenzeer zijn gebreken.