De fans brulden, de spelers slepen de messen. Engeland leek in de EK-finale na de gelijkmaker tegen Spanje het momentum te hebben. Maar één ingooi veranderde alles. “Nadien zagen we geen bal meer.” Of hoe de Engelsen de controle over de match zélf letterlijk weggooiden.

Aan de zijlijn zweept Saka de supporters op. En in doel houdt Pickford een denkbeeldige lasso vast – Spanje in de greep. 50.000 Engelse fans brullen zich ondertussen de keel schor. Oorverdovend is het in het Olympiastadion.

Het zijn taferelen van net na de gelijkmaker, net nadat Cole Palmer in minuut 73 de Engelsen op 1-1 had gebracht. Het geloof was hélemaal terug. Bij spelers en supporters. Want mentaal leken zíj nu in het voordeel. Dat bleek ook bij de aftrap na de gelijkmaker. Vol adrenaline joeg Engeland de tegenstander meteen op.

Wel… twee minuten later brak een fase aan waarbij ze dát momentum en díe vibe letterlijk weggooiden.

De klok geeft 74:49 aan wanneer Engeland een ingooi krijgt diep op de helft van Spanje. Kyle Walker bestudeert zijn opties. Een lange inworp ziet hij niet zitten. Kort op Palmer of Saka lijkt ook geen optie. Dus wacht Walker. En blijft hij wachten. Om finaal na 31 seconden – 3,4 procent van de resterende speeltijd – ver naar achter te gooien. Richting John Stones, liefst 40 meter verder. Stones staat echter snel onder druk en speelt terug tot bij Pickford. De Engelse doelman krijgt het ook al snel benauwd en trapt met een enorme lel rechtstreeks naar de Spaanse doelman Unai Simón aan de overzijde. De klok geeft 75:29 aan. Het enthousiasme bij de Engelse fans ebt weg.