Voor het eerst dit seizoen krijgen we Tadej Pogacar, Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Julian Alaphilippe samen aan de start van een koers.

Win maar eens een koers. Of rijd eens top tien in één van de vijf wielermonumenten. Sommige ploegen zouden daar alleen al een arm of been voor geven. Eén renner bij de eerste tien krijgen in Milaan-Sanremo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik of Ronde van Lombardije en de koers in kwestie is min of meer geslaagd.

Om in perspectief te plaatsen hoe moeilijk het is om top tien te rijden in een wielermonument wat cijfers. Greg Van Avermaet is in het huidige WorldTour-peloton recordhouder in aantal deelnames. In 54 Monumenten haalde hij 16 keer de eerste tien. Imanol Erviti is op dat lijstje tweede met 51 Monumenten en daarbij goed voor amper 2 keer top tien. Haussler haalde als derde 7 keer de beste tien op 42 Monumenten.

Kopman, knecht of iets daartussenin: de cijfers van Van Avermaet, Erviti en Haussler tonen aan dat het geen sinecure is om voorin te eindigen in een topklassieker. Ook niet voor de grootste eendagsrenners van hun generatie die meerdere Monumenten op hun palmares hebben. Kijk eens naar het onderstaande lijstje met 15 van grootste eendagsspecialisten uit de laatste zestig jaar van het wielrennen.

Hoe meer deelnames aan Monumenten, hoe groter de kans natuurlijk dat je eens naast de top tien valt. Renners als Hennie Kuiper en Philippe Gilbert reden meer dan zestig keer een Monument. Dan is het maar logisch dat zij procentueel minder scoren in het aantal behaalde top tien-plaatsen als we de vergelijking maken met renners die pakweg veertig keer deelnamen aan een Monument.