In de nazorg van zijn wonden kruipt nog altijd tijd. Na de Profronde van Zevenbergen, een criterium in Nederland, kwam sprinter Jordi Meeus (27) nog eens terug op zijn pijnlijke Tour de France. En hij praat ook over de transfer van Remco Evenepoel, volgend jaar zijn ploeggenoot bij Red Bull.
Het meest vervelende van de tête-à-tête met het loeihete asfalt, zegt de Belgische sprinter met zichtbaar paarse plekken op zijn pols, hand, elleboog, knie en enkel, zijn de schaafwonden die het douchen tot niets minder dan een hel maken.
“Vanaf het moment dat je op de fiets stapt, denk je: ‘Klote, weer een halfuur dichter bij het douchen.’ Het pijnlijkste van de dag”, zegt hij met een verbeten grimas na de Profronde van Zevenbergen, een criterium in Nederland. “Dat gaat in mijn hoofd zitten. Ik ben ongeveer twee uur per dag kwijt met het douchen en het verzorgen van de wonden.”
Kleine wondjes veroorzaken ondraaglijke pijn. “Kijk, hier zie je het nog. Mijn elleboog was redelijk diep open. En hier, bij mijn schouder, had ik een redelijk grote wond.” Hij wijst naar de beurse plekken op zijn knieën. “Die lagen beide goed open.”
Meeus draait een kwartslag en gidst met zijn kastanjebruine ogen naar zijn rug. “Daar zitten een paar brandwonden.” Hij vertelt het alsof het de normaalste gang van zaken is. “Drie fietsen zijn met hun voorwielen op mij ingereden. Eentje viel over mij heen. De andere twee waren al aan het remmen en stopten tegen mij aan.”
“Omdat er nog een band draaide, verbrandde het vel op mijn rug. Na vier dagen ging het gelukkig beter. Behalve mijn knieën dan, die waren op. Elke keer als ik mijn been strekte, kwam er spanning op mijn vel en had ik serieus pijn. De zenuw is niet dood, maar wel beschadigd. Dan probeer ik zo goed en kwaad als het kan de verbanden erop te laten in de douche. De dokter haalt die er later af en maakt de wonden schoon.”
“Op een warme dag laten de plakkers vanwege het lichaamszweet los. Dan is het heel voorzichtig douchen. De wonden moeten supergoed zijn ingepakt, anders gaat het niet.”