Zó begin je aan de Champions’ Play-offs. Royale Union Saint-Gilloise heeft zijn lesje geleerd na de campagne vorig jaar. Als Antwerp slechts een voorproefje was van wat nog gaat komen, schrijf ze dan toch maar niet af. Sébastien Pocognoli weet immers donders goed hoe het werkt.

Sébastien Pocognoli maakt tot op de dag van vandaag deel uit van de strafste play-offcampagne die ons land ooit zag.

Standard had zich onder Dominique D’Onofrio in 2011 maar nipt bij de top zes weten te scharen. De landstitel? Héél ver weg. Maar de Rouches pakten 26 op 30 (!) in de play-offs en plooiden pas op de slotspeeldag in een rechtstreeks titelduel met Racing Genk.

We gaan niet beweren dat Royale Union Saint-Gilloise in staat is om zo’n reeks neer te zetten. Is misschien ook niet nodig – zij begonnen de play-offs al als derde. Outsider, scherprechter, whatever.

Wat Pocognoli wel heeft onthouden uit die historische campagne: “De psychologie is anders dan in de reguliere competitie – dit is een nieuw verhaal. In de play-offs is alles speelbaar. Een goeie start kan het verschil maken.”

En dat heeft hij zijn jongens goed ingepeperd. Union had Antwerp van minuut één in een houdgreep, en loste pas toen het al 2-0 stond. Een kwartier lang zag RAFC sterretjes met een geel-blauw randje. Union won haast elk duel, recupereerde daarmee telkens hoog de bal, zocht snel diepgang en creëerde kansen. Khalaili, Van De Perre, Sadiki, David… Namen noemen, is namen vergeten.

In het Dudenpark hadden ze de boodschap van hun coach begrepen. Hun ‘State of (the) Union’ is er één die kan tellen. Veelbelovend.

Het is al anders geweest. De afgelopen twee seizoenen begon Union met een slippertje aan de Champions’ Play-offs. Nu ja, vorig jaar kon je eerder spreken van een zware valpartij. Die beruchte 0 op 12 en de manier waarop de landstitel daar knullig verspeeld werd, daar schrikken ze nú nog soms van wakker ‘s nachts. Bezweken onder de druk van buitenaf, iets wat ze nu als underdog niet voelen.