Primoz Roglic was niet gekomen om het Critérium du Dauphiné te winnen, maar hij deed het toch. Zelfs al hing de eindzege nog aan een zijden draadje. Remco Evenepoel zakte op de slotdag van plek zes naar zeven in het klassement. Daar stond tegenover dat hij op Plateau de Glières zijn beste dag bergop had. “Dit had ik nodig om goed af te sluiten.”

Hij rijdt sinds dit jaar voor een nieuwe ploeg, maar als renner wordt Primoz Roglic stilaan weer de oude. Drie weken voor de Tour de France begint, won hij nog maar een keer een rittenkoers. In 2023 reed hij nog voor het toenmalige Jumbo-Visma. Hij won in volgorde de Tirreno-Adriatico, de Ronde van Catalonië, de Giro en de Ronde van Burgos. Daar had ook de Vuelta bij moeten staan. Maar omdat de ploeg besliste dat Sepp Kuss zou winnen, besliste Roglic dat hij na acht jaar naar een andere ploeg moest verhuizen.

Dat werd BORA-hansgrohe, waar het jaar in mineur begon. Parijs-Nice (tiende) werd volgens ploegleider Rolf Aldag “een ramp” en hij crashte in de Ronde van het Baskenland.

Zodat Roglic met twaalf koersdagen in de benen aan de Dauphiné begon. Dat zijn er nu twintig en de eerste overwinningen voor zijn nieuwe ploeg zijn nu ook een feit. Ondanks nieuwe valpartijen (twee deze week), een pijnlijke nek en een schouder die er ook erg aan toe is.

Je hoorde Roglic nochtans niet klagen. “Ik doe het met wat ik heb. Als ik nu terug kijk naar de hele week, met alles wat er is gebeurd, is het gek dat we dit met de hele ploeg in elkaar gebokst hebben. Want het is niet dat ik vijf jaar ervaring heb met deze kerels. Samen rijden, functioneren, communiceren, dat moet ik allemaal leren . Ook daarom komt deze overwinning net op tijd.”