Tweede in de Giro, negende al dit seizoen. Tim Merlier (31) zette donderdag de puntjes op de i. Vergeet die declassering van een dikke week geleden, vergeet het idee dat Merlier niet kan winnen aan het einde van een grote ronde. Met een knappe sprintzege haalt de Oost-Vlaming zijn gram.

“De meest chaotische sprint van deze Giro”, noemde Jonathan Milan het. Alleen al door te kijken naar Tim Merlier werd een mens duizelig: ergens rond positie 25 op twee kilometer van de streep, helemaal vooraan op één kilometer van de streep, weer weggezakt naar plaats tien op 500 meter en uiteindelijk als primus over de finish. Wat gebeurde daar allemaal? Helemaal anders dan Milan, die boos was op zichzelf omdat hij het wiel van zijn ploegmaats niet had kunnen houden, gaf Merlier de indruk dat Soudal Quick-Step de zaak de hele tijd onder controle had.

“Eerst probeerde Alaphilippe de trein te organiseren, daarna nam Bert over”, vertelde de winnaar. “Ik moet mijn ploegmaats bedanken. Bert deed het fantastisch. Het was nog even gevaarlijk toen een toeschouwer tegen zijn arm botste – gelukkig is hij een beer van 85 kilo, anders had het fout kunnen gaan – maar in de laatste kilometer zat ik waar ik moest zitten. Daarna was het aan mij. Het was een kwestie van timing, ik moest nog even rond iemand heen, maar ik weet dat ik het kan afmaken als ik op snelheid ben.”

Het was een heel zuivere sprint. Een mooie revanche voor Merlier na zijn declassering in rit 11. Een dubbele primeur ook: nooit eerder won hij twee etappes in dezelfde grote ronde, nooit eerder won hij zo diep in de wedstrijd nog een etappe. Merlier haalde een keer de schouders op. “De haters zullen teleurgesteld zijn”, zei hij droog. Wie dat dan zijn, vertelde hij er niet bij. Niet dat de man veel kritiek verdient. Dit was zijn negende zege van het seizoen. Je moet al Tadej Pogacar heten om beter te doen (12 overwinningen).