Puzzelen als nieuwe hobby voor coach David Hubert. De coach van Anderlecht zei het met een kwinkslag maar de realiteit is verre van vermakelijk. Weer zag paars-wit key players uitvallen. Weer moest Hubert op zoek naar oplossingen. Weer staan er vraagtekens bij hun rentree. Niet voor niets krijgt de medische cel plots de wind van voren.

‘Stel hen nu eens in vraag!’ ‘Houd een audit naar hun werking!’ ‘Check die toch eens!’ ‘Weg ermee!’

Voor de supporters van paars-wit lijkt het een uitgemaakte zaak: de medische cel van Anderlecht heeft op z’n minst één en ander uit te leggen. In hun perceptie is het onaanvaardbaar dat de spelers zo makkelijk en herhaaldelijk een blessure oplopen. Dan is er wat mis met de medische begeleiding, redeneren ze.

Hoe kàn het, zo foeteren ze, dat Samuel Edozie nog tijdens de opwarming in Charleroi uitviel terwijl hij wel het groen licht van de dokters kreeg? De veelbelovende winger stond net drie weken aan de kant met een heupblessure. Edozie was niet inzetbaar in de beker, de competitie en in Europa en miste in die periode tien wedstrijden. Een scan moet uitwijzen of hij nu weer voor langere tijd out is.

Edozie was niet de enige die in Charleroi met pijn afdroop. Dat deed ook topscorer Kasper Dolberg, die al met een verband om de rechterknie speelde. Na veertig minuten moest hij eraf. Niet echt geruststellend voor Hubert, in het besef dat twee andere bepalende spelers – Yari Verschaeren (lies) en Mario Stroeykens (enkel) – gisteren eveneens onder de scan gingen. Raken zij speelklaar voor de komst van Fenerbahçe donderdag?

Hubert kreeg zondag dan ook voor het eerst vragen over z’n medische staf. Die pareerde hij met het antwoord dat hij intern de juiste vragen stelde, wat toch op enige twijfels wijst.

Tegelijk maken ze zich bij Anderlecht sterk dat het beschikbaarheidspercentage van hun spelers (85%) niet lager ligt dan bij andere clubs die nog in Europa actief zijn. Ze vallen niet sneller uit dan elders en ze hervatten ook niet te snel. Kortom: er zijn geen alarmerende signalen, zo valt te horen, om aan de capaciteiten of expertise van de medische staf te twijfelen.