Stilaan een habitué. Liverpool staat voor de derde keer in vijf seizoenen tijd in de Champions League-finale. Al kostte het wel bloed, zweet en tranen tegen een moedig Villarreal.

Villarreal schoot als een komeet uit de startblokken en greep Liverpool meteen naar de keel. Met succes. Capoue miste zijn schot, maar zorgde zo voor de perfecte assist voor Dia. Het stond zowaar 1-0 na drie minuten. De dubbele bonus van Liverpool in één klap gehalveerd nog voor de wedstrijd goed en wel begonnen was.

Was er dan toch een mirakel in de maak?

Liverpool verzoop in de thuishaven van de ‘Yellow Submarine’.

De Spanjaarden bleven gaan en smeerden de grote favoriet een dubbele achterstand aan bij rust. Capoue pakte uit met een gemeten voorzet richting z’n landgenoot Coquelin, die knap binnen kopte (2-0). Opvallende statistiek: de laatste acht doelpogingen tussen de palen van Villarreal in de Champions League gingen allemaal binnen. Efficiëntie, heet zoiets.

Hoe hard zou Klopp tekeer zijn gegaan in de kleedkamer?

Hij greep in bij de start van de tweede helft. Out Diogo Jota, in Luis Díaz.

Liverpool toonde zich scherper en nam de match in handen. Een afgeweken schot van Alexander-Arnold dat stierf op de lat als eerste waarschuwing.

Op het uur trof Liverpool wel raak. Fabinho knalde van dichtbij door de benen van Rulli in doel (2-1) – foutje van de doelman. Villarreal kon het niet meer belopen. Al het buskruit verschoten in een ijzersterke eerste helft – gegokt en verloren.

Enkele tellen later kopte invaller Díaz de gelijkmaker binnen (2-2). De Colombiaanse rechtsbuiten is die 45 miljoen van vorige winter meer dan waard. De scheve situatie was helemaal rechtgezet, Villarreals droom definitief doorprikt. Mané strafte defensief geklungel af – opnieuw zag Rulli er niet goed uit – en gunde de thuisploeg zelfs geen gelijkspel. In het slot droop Capoue nog af met een tweede geel. 2-3. Opluchting bij The Reds.